امشب، آخرین شبی است‏که نخلستان‏های کوفه میهمان نگاه تواَند.

امشب، آخرین شبی است که قطرات اشکت بر سینه رازدار چاه فرو می‏چکد.

امشب، آخرین شبی است که کوچه پس کوچه‏های مدینه،

 موسیقی گام‏های بلندت را می‏شنوند. نبض ثانیه‏ها امشب تندتر از همیشه

 می‏زند.بغض سنگینی در نگاه خسته آسمان نشسته است. واین چنین

خورشید فروزان حیات امام علی علیه السلام، در افق روز نوزدهم رمضان

سال چهلم هجری در آسمان شهر کوفه به خون نشست و شمشیر

 مسموم نفاق و کین، فرق انسان عدالت گستری را شکافت که

 برترین خلق پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.

آنان که می خواستند نور خدا را خاموش کنند، نمی دانستند که اراده الهی،

بر آقایی علی علیه السلام استوار است و می بینیم که همچنان،

کردار و گفتار امام مؤمنان، چراغ راه مردان خدا و حق جویان و

 یکتاپرستان جهان است  .

آری آنان نمازت را شکستند، همان‏گونه که فرقت را و ما بعد از این،

 نماز را به فرق شکسته‏ات اقتدا می‏کنیم.

تولد امام حسن مجتبی علیه السلام

سلام بر گل زیبای مجتبوی در بوستان حُسن نبوی، سبط اکبر، الگوی کمال و آینه جمال، که میلادش در نیمه رمضان،

 سلام بر مجتبای آل محمد، فرزند برومند علی و زهرا علیهماالسلام ، که گوهر دریای فضیلت بود.

 سلام بر آن «آینه حُسن ازلی»، که تولّد فرخنده اش در آستانه «شبهای قدر»، برکتی مضاعف بر

سفره افطار و سحر روزه داران است.

ثانیه  ها به عشق یار قربانی وصال می شوند میگذرند تا نیمه ی ماه خدا .

تا زمین و  زمان را به تماشای طلوع اختری دیگر دعوت کنند و آسمان را نیز به شنیدن تلاوت سوره ی حَسَن

 و آسمان نیز بی تاب از زیبایی این تلاوت .

و آسمانیان پروانه وار در حسرت طواف زمین

 و هستی معطر از عطر کرامت و حُسن

 و همگی در انتظار شنیدن صدای دل انگیز کودکی از چشمه سار کوثر

دریاها از دُرِّ درخشان تلاقی دو دریا در ملکوت عالم به تلاطم در آمده اند

 و چه زیبا و شنیدنی است زمزمه ی این تلاطم:

مرج البحرین یلتقیان بینهما برزخ لا یبغیان  یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان

پس سلام برزمان که نویدت داد و سلام بر زمین که پذیرایت شد 

و سلام بر آسمان که طوافت کرد 

 و سلام بر تو ای گوهر درخشان امامت ای حسن مجتبی ! تولدت مبارک باد

دگر بار در گردونه زمان و در چرخه منظم هستی که جلوه ای از جلوات حی ذات

  و آیه ای از آیات خداوند است، به رمضان رسیده ایم…

موسم رحمت و تجلی حقیقت،نزول برکت،شهر تطهیر قلب وپرگشودن به جانب رب

 و ماه بی اعتنایی به عالم سفلی و صعود به جهان والا،

ماه مردم و بیدار شدن و بیدار کردن مردم.فصل آگاه کردن آنها که نمی دانند

 و تذکر به آنها که می دانند، شهر برانگیختن آنها که نشسته اند و بازگرداندن آنها

 که برگشته اند و هنگامه ی نیرو دادن به فریادی که درحال نشستن است و زمان کمک

 به پرنده ای که در حال سقوط است.

با حلول ماه رمضان، دعوت همگانی برای بسیج مومنان

به شرکت در مهمانی خدا و بر سر سفره های بی منتهای نعمت خداوند، پرتوهای پاککننده

روح بخش اسلامی، اعلام می گردد و مومنان واقعی زنجیرهای بردگی و اسارت را با کثرت استغفار

 و بلند کردن دستان به نیایش و سجده های خالصانه پاره می کنند و می آموزند که رفاه مادی و آسایش

 زندگی و بهره مندی از مواهب طبیعت و امیال نفسانی، هدف والای الهی و انسانی نیست، بلکه

وسیله ای برای تعالی و تکامل انسانی و رسیدن به قله های رفیع انسانیت است.

در این ماه مرغ باغ ملکوت که اسیر جسم آدمیان است، چند صباحی در زندان را

گسسته و پرده های جهل و ظلمت جسم را پاره و برای طواف

 در عالم بالا، بال می گشاید و لباس ترک تعلق به تن می کند.

    مژده ای آمده که سوگلی شاه آمد                با فقیرانِ زمین باز خدا راه آمد 

  آمد از راه شبِ ذره نوازی حسین                نمک سفره ی شاهانه ی این ماه آمد

   به دل سرد زمین باز امیدی داند                یاس خوش عطر و گلاب حرمَ الله آمد 

بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت در ماه شعبان، جوانه زده است!

 رقیه جان! نام تو، ریشه شَر را خشکاند و آتش دوزخ را سرد کرد بر پیروان طریقه ی

 رستگاری.!خانه ی حسین (علیه السلام)، با درخشش نام تو، روشن‏تر شد تا نشانه‏ای

 باشد بر حُرمت دختر، تا دیگر رنگ چهره‏ها با شنیدن صدای تولد دختران، کبود نشود! تا

دیگر سنت‏های جاهلانه میان دختر و پسر، خطی نکشد به نشانه ی خوشبختی و نحسی

 رقیه جان مرا ببخش که جسارت کردم و خواستم شکوه تو را، در قالب واژه‏های زمینی

 به تصویر کشم!مگر می‏شود تو را نوشت؟تو همانی که در شام حماسه آفریدی،

 آسمان و زمین را به تحسین واداشتی. تو همانی که بعد از حسین لحظه ای آرام

  وقرار نداشتی! تو همانی که در بحبوبه ی بارش تیر و سنگ به دنبال حجاب

خویش بودی!نه! بگذار خاموش شوم که هرگز قادر به گشودن سرّ خدا نیستم!

 بگذار تو را به اندازه درک خودم دوست بدارم؛ آن قدر که در قلب کوچک من جای شوی

ماه رجب خداحافظ ، و سلام ماه شعبان ،

سلام بر موالید بی نظیر تو ، سلام بر مهدی ، سلام بر حسین ،

سلام بر زینت عبادت کنندگان و سلام بر عباس .

سرآغاز تو ابالفضل است ، باب ورود به حریم حسین ،

و نهضتی که به دست فرزندش ادامه یافت ، تا به دست مهدی رسید !

سلام بر اسرار تو که سر الاسرار عالم است

چه زیباست مهمانی الهی ، بعضی از اول رجب مهمانند ،

برخی با تو آغاز کرده اند ، و برخی با رمضان ، خوشا به حال آنانی

که سه ماه مهمان خدایند .

عید فطر برای رمضانیان زیباست ، برای شعبانیان زیباتر و

برای رجبیون وصف ناشدنی !

رجب که از دستمان رفت ،تو برایمان نور افشانی کن .خوش آمدی ، سلام ماه شعبان

    حلول  ماه مبارک شعبان المعظم، ماه پیامبر اعظم (ص)، ماه عشق و رحمت خداوندی، بر عاشقان ولی عصر(عج)

                                                                   مبارک‏باد