الدخیلک یا مولاتی رقیه بنت الحسین

سلام بر تو و عاشورای بزرگی که در چشم‏های کوچک تو خلاصه شده است.

سلام بر تو که در خنکای لبخند حسین علیه‏السلام رها بودی و پا به پای آبله،

زخم‏هایش را به جستجو.سلام بر کوچکی گام‏هایت؛ به تو و خاطرات در آتش

رها مانده‏ات.سلام بر تو که آتش، کوتاه‏تر از دامنت نیافت .تو را خوب‏تر

از شام غریبان، زینب می‏شناسد و تو بهتر از همه، شام غریبان را.

شام غریبان، تو را خوب می‏شناسد؛ تورا که آن‏قدر پدر پدر کردی و

یا عَمَّتِیَ و یا أُخْتَ أَبِی! أیْنَ أَبِی؟ گفتی تا در روشنای حضور حسین علیه‏السلام

غوطه‏ور شدی.سلام بر تو؛ به آن زمان که در هیاهوی غبار و سوار،

اشک و مشک و ستیغ و تیغ، حسین علیه‏السلام را در خلسه و خون و خاکستر

رها دیدی .از اندوه و داغ و دلتنگی،بوی تو به مشامم می‏رسد و هرگاه نام تو

را می‏نویسم، هیچ واژه‏ای را توان توصیف اندوهت نیست از کنار شط تا وادی نخله،

از مرشاد تا به حلب و از دید نصرانی تا به عسقلان، تو بودی همدم تنهایی بابابه

تو ای سئوال بزرگ تاریخ! پس از گذشت قرن‏ها آیا آبله پاهایت خوب شده‏است