ماه شعبان، ماه نورانی و دل پذیر و روح بخش سر می رسد و چون مژده بهاری که به

جان خسته باغ می دود، دل های شیعیان را تازه و شاد می کند. بوی بهشت در دل ها

می پیچد و در چشم ها نور معنویت می درخشد. ماه شعبان سر می رسد و در سوّمین

روز از این ماه مبارک، سومین ستاره تابناک در آسمان ولایت و امامت می درخشد.

 فرزند مولی الموحدین علی بن ابی طالب ساقی کوثر و زاده زهرای اطهر، نور چشم

رسول خدا چشم می گشاید و عالم خاکی را به بوی بهشتی خود روح آسمانی

می بخشد.حسین علیه السلام چشم می گشاید و جهان را به حضور نورانی خود

 روشن می کند. بوستان عصمت و طهارت به شکفتن گل وجودش زیبایی دو چندان

 می گیرد و آسمان وزمین به میلادش لب به تبریک و تهنیت می گشاید. حسین

علیه السلام می آید تا راه بر پایندگی دین جدّش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم

بگشاید،آزادگی را در کامل ترین صورت به تصویر کشد و راه سرخ شهادت را به

خون سرخ خود رنگین کند و مُهر جاودانگی بر اسلام ناب محمّدی زند.

مبارک باد آمدنش! مبارک باد حضور پرنورش و مبارک باد میلاد خجسته اش!

وامادر چهارمین روز از این ماه مبارک آفتابِ عشق، از ابتدای نام بلند او طلوع می‏کند،

ای مرید دلداده حسین!فصل چراغانِ نیکی‏ها و فضیلت‏ها، از حوالیِ سبزِ حضورِ او

متولد می‏شود، ای پدر خوبی‏ها و فضائل، خاک، سر برمی‏دارد تا بر پیشانی بلند و

 مردانه تو سجده آورد، ای عبدصالح خدا!

در نگاه تو، نسیم عطرآگین بهشت شناور است و در بازوان دلیرت، غیرتی علی‏وار

 جولان می‏دهد!بعد از آمدنت، تفسیر ادب و متانت را باید در دیدگانِ نجیبِ تو جُست.

با آمدنت، دیگر لحظه‏ها، نگرانِ غربت حسین علیه‏السلام نیستند.تا تو هستی،

 زینب علیهاالسلام ، به همت برادرانه تودلگرم است. تا تو هستی، علی علیه‏السلام

با خیال آسوده، دستان حسینش را به گرمی دست‏های ارادتِ تو می‏سپارد.

یا باب‏الحوائج! تا تو باشی، نخل‏های تنهای مدینه، به بازوان ستبر تو تکیه دارند

 و بغض تمام حاجت‏ها، به شفاعت دستانِ بریده تو گشایش می‏یابند.

و در پنجمین روز از این ماه مبارک نوری دیگر یا علی بن الحسین می‏خواهمت در دنیا

و می‏خوانمت؛ که خدا نیز در آخرت می‏خوانَدَت.ای زینتِ عبادت‏پیشگان؛

 همدم بی‏نوایان؛ بردبارترین بردباران؛ شفاعت کننده فرمانداری معزول نزدِ عبدالملک 

وشبیه‏ترین کسان به امیرمؤمنان علی علیه‏السلام آری، می‏دانم هیچ‏گاه به هیچ‏کس

نَه نگفتی و بر کسی نیاشفتی! چشم‏هایت را از گناهانم فرو بند. در دل و جانم گُل کُن.

امروز برایم تبسم کن.می‏خواهم دیگر به دنیا دلشاد نباشم. می‏خواهم مثل تو

سجاد باشم.به نگاهی، دلشادم کن.اینجا، هوا برای نَفَس کشیدن، کم است؛

 از این قفس، آزادم کن.