امشب، آخرین شبی است‏که نخلستان‏های کوفه میهمان نگاه تواَند.

امشب، آخرین شبی است که قطرات اشکت بر سینه رازدار چاه فرو می‏چکد.

امشب، آخرین شبی است که کوچه پس کوچه‏های مدینه،

 موسیقی گام‏های بلندت را می‏شنوند. نبض ثانیه‏ها امشب تندتر از همیشه

 می‏زند.بغض سنگینی در نگاه خسته آسمان نشسته است. واین چنین

خورشید فروزان حیات امام علی علیه السلام، در افق روز نوزدهم رمضان

سال چهلم هجری در آسمان شهر کوفه به خون نشست و شمشیر

 مسموم نفاق و کین، فرق انسان عدالت گستری را شکافت که

 برترین خلق پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.

آنان که می خواستند نور خدا را خاموش کنند، نمی دانستند که اراده الهی،

بر آقایی علی علیه السلام استوار است و می بینیم که همچنان،

کردار و گفتار امام مؤمنان، چراغ راه مردان خدا و حق جویان و

 یکتاپرستان جهان است  .

آری آنان نمازت را شکستند، همان‏گونه که فرقت را و ما بعد از این،

 نماز را به فرق شکسته‏ات اقتدا می‏کنیم.