دگر بار در گردونه زمان و در چرخه منظم هستی که جلوه ای از جلوات حی ذات

  و آیه ای از آیات خداوند است، به رمضان رسیده ایم…

موسم رحمت و تجلی حقیقت،نزول برکت،شهر تطهیر قلب وپرگشودن به جانب رب

 و ماه بی اعتنایی به عالم سفلی و صعود به جهان والا،

ماه مردم و بیدار شدن و بیدار کردن مردم.فصل آگاه کردن آنها که نمی دانند

 و تذکر به آنها که می دانند، شهر برانگیختن آنها که نشسته اند و بازگرداندن آنها

 که برگشته اند و هنگامه ی نیرو دادن به فریادی که درحال نشستن است و زمان کمک

 به پرنده ای که در حال سقوط است.

با حلول ماه رمضان، دعوت همگانی برای بسیج مومنان

به شرکت در مهمانی خدا و بر سر سفره های بی منتهای نعمت خداوند، پرتوهای پاککننده

روح بخش اسلامی، اعلام می گردد و مومنان واقعی زنجیرهای بردگی و اسارت را با کثرت استغفار

 و بلند کردن دستان به نیایش و سجده های خالصانه پاره می کنند و می آموزند که رفاه مادی و آسایش

 زندگی و بهره مندی از مواهب طبیعت و امیال نفسانی، هدف والای الهی و انسانی نیست، بلکه

وسیله ای برای تعالی و تکامل انسانی و رسیدن به قله های رفیع انسانیت است.

در این ماه مرغ باغ ملکوت که اسیر جسم آدمیان است، چند صباحی در زندان را

گسسته و پرده های جهل و ظلمت جسم را پاره و برای طواف

 در عالم بالا، بال می گشاید و لباس ترک تعلق به تن می کند.