بانویی از جنس بهار کوچ می کند وپرستوها را در غربتی پیوسته می گذارد. کبوتران، سیاه پوش غمی بزرگ بر رواق حرم مرثیه می خوانند و

 زائران،  اشک ریز و ماتم زده، رفتنت را به سوگ نشسته اند.

معصومه (س)تفسیر معصومیت است که روزگاری در مدینه طلوع کرد.معصومه اقامت غربت است .در روزگار غربت نگاه ها  معصومه تفسیر بلند

تبیعیت است از ولایت .معصومه نگاه سبزی است که از معصومیت سرچشمه می گیرد.معصومه روزگاردلدادگی است واز غربت به قربت

معصومه سر سلسله تنهایی است و فانی فی الله.معصومه ترجمان بلند عاشورا است وقصه با زینب هم سفر شدن.معصومه ضریب بالای

ارادت به ولایت است .معصومه قصه بلند مدینه تا مشهد است