نخستین مظهر و نشانهی کوثر که بر دامان پاک فاطمهی اطهر (سلام الله علیها)
پا به عرصهی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانهای از تجلی
مقدسترین پدیدهای که از خجسته ترین پیوند برین انسانی، نصیب
حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و
فاطمه زهرا (سلام الله علیها) گردید.همان لؤلؤی که از برزخ دو
اقیانوس نبوت و امامت به ظهور پیوست ومعجزه ی بزرگ
«مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان» .
را تجسم بخشید و کلام خدا در کلمه ی وجود چنین ظاهر شد. از نیایی
الهام گیر و پدری پیشوا، وارثی برخاکیان و جلوه ای برافلاکیان پدید آمد
با وراثتی ابراهیمی، مقصدی محمدی، منهجی علوی، زهرهای
زهرایی که عصای فرعون کوب موسی را در دست صلح آفرین عیسوی
داشت و تندیس زنده ی اخلاق قرآن بود و رایت جاودانگی اسلامی
را در زندگی توام با مجاهده و شکیبایی تضمین کرد و بقاع امن و ایمان
را به ابدیت در بقیع شهادت بر افراشت و مکتبش از خاک گرم مدینه
به همه سوی جهان جه تیافت و با همه ی مظلومیتش
در برابر سیاهی و تباهی جبهه گرفت و به حقیقت اصالت بخشید
و مشعل دار گمراهان و زعیم ره یافتگان گردید.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
