دروازه‏ های سپهر وا می شوند و زمین، در گلباران مهمانی بزرگ،

به سرور و شادمانی می‏‌نشیند و هلهله سر می دهد. در نیمه راه

 برکت‏‌خیز رمضان، رایحه شکوفه‏‌های یاس است که کوچه‏‌های مدینه

 را آکنده می‌کند. مالامال از بوی حسن علوی و در شکوه بارانی اش

 آسمان دف می زند. در دهه پایانی است که هر کس که بخواهد

 می‌تواند سیل عظیم فرشتگان را در جوشن احساس کند و بندگی

و عبودیت مخلصانه علی را به تماشا بنشیند. اینجاست که دعای مجیر

را برای رهایی از آتش دوزخ مسلمانان با اخلاص سر می‌دهند و

 پروردگارشان را عاجزانه صدا می‌زنند. این روزهاست که

خدا بندگانش را برای مهمانی بزرگ فراخوانده است.